Το αζωτο στην Ελιά

Το Ν είναι ένα σημαντικό βασικό θρεπτικό συστατικό των φυτών και το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο ορυκτό σε προγράμματα λίπανσης ελιάς . Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, υπήρχε μια συζήτηση σχετικά με τη σημασία της ετήσιας εφαρμογής του Ν για την παραγωγικότητα της ελιάς ως μέρος της διαχείρισης του ελαιοκάρπου, συμπεριλαμβανομένων των ισχυρισμών ότι το Ν γενικά παρέχεται σε περίσσεια . Αυτό το επιχείρημα υποστηρίχθηκε κυρίως από στοιχεία από εκτεταμένους, μη αρδευόμενους ελαιωνες, όπου η απόδοση του ελαιόδεντρου ανταποκρίθηκε θετικά στη λίπανση με Ν, μόνο όταν τα δέντρα αναπτύχθηκαν υπό ισχυρες λιπανσεις παροχής Ν . Πρόσφατα πειράματα, που πραγματοποιήθηκαν σε εντατικά καλλιεργούμενους, αρδευόμενους ελαιώνες, αποκάλυψαν μια ισχυρή θετική απόκριση της απόδοσης των δέντρων στη λίπανση με Ν .

Η νορμαλ λίπανση με Ν οδήγησε σε πιο έντονη βλαστική ανάπτυξη, δημιουργώντας βλαστούς με δυνατότητα μεταφοράς αποδόσεων την επόμενη σεζόν.

Η ελαιοκαλλιέργεια γίνεται σε δύο μεγάλα και διακριτά συστήματα: (i) Παραδοσιακοί, εκτεταμένοι, βροχεροί οπωρώνες και (ii) σύγχρονοι, υψηλής πυκνότητας, εντατικοί, αρδευόμενοι οπωρώνες. Οι περισσότεροι από τους ελαιωνες του κόσμου τροφοδοτούνται με βροχή , αλλά η σχετική συνεισφορά τους στην παραγωγή είναι χαμηλή . Τα φυτά πρέπει να λιπαινονται και στα δύο συστήματα καλλιέργειας, αλλά τα ζητήματα λίπανσης και οι κίνδυνοι πιθανής περιβαλλοντικής ρύπανσης διαφέρουν για το καθένα.

Στους οπωρώνες με βροχή, οι ρυθμοί ανάπτυξης και τα επίπεδα απόδοσης είναι πολύ χαμηλότερα από ό,τι στα αρδευόμενα συστήματα και επομένως, τα ποσοστά εφαρμογής λιπασμάτων είναι γενικά χαμηλότερα από ό,τι για τους αρδευόμενους οπωρώνες. Στους οπωρώνες που τροφοδοτούνται με βροχή, το νερό είναι πολύ συχνά ο περιοριστικός παράγοντας για τη διαθεσιμότητα και την πρόσληψη θρεπτικών ουσιών, καθώς κατά το μακρύ ξηρό καλοκαίρι, η διαθεσιμότητα μειώνεται . Ο χρόνος λιπανσης είναι μοναδικός για κάθε κατηγορία.

Σε οπωρώνες με βροχή(ξερικους), το λίπασμα εφαρμόζεται στο έδαφος και η κινητοποίηση των θρεπτικών συστατικών στις ρίζες των δέντρων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα γεγονότα βροχοπτώσεων. Στο μεσογειακό κλίμα των περιοχών ελαιοκαλλιέργειας, οι οργανικές ουσίες ή τα ορυκτά λιπάσματα εφαρμόζονται συνήθως στα τέλη του χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης, σχεδιασμένα να εκμεταλλεύονται τα γεγονότα βροχοπτώσεων για τη μεταφορά ορυκτών στη ζώνη της ρίζας. Η ανεπαρκής βροχόπτωση θα αφήσει τα θρεπτικά συστατικά μακριά από τις ενεργές ρίζες και η υπερβολική βροχόπτωση μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές απώλειες Ν με έκπλυση ή απελευθέρωση αέριων μορφών Ν .

Η λίπανση κατά την ξηρή περίοδο γίνεται συνήθως με διαφυλλική εφαρμογή . Οι Ferreira et al. διαπίστωσε ότι οι επαναλαμβανόμενες εφαρμογές του Ν στο φύλλωμα μπορούν να διατηρήσουν επαρκή επίπεδα Ν των φύλλων καθ 'όλη τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου. Ωστόσο, ο διαφυλλικός ψεκασμός για συνεχομενα ετη αποτυγχάνει να καλύψει τις απαιτήσεις μακροστοιχείων των ελαιοδέντρων .

Μια άλλη σημαντική πτυχή της υπερλίπανσης με Ν είναι η περιβαλλοντική ρύπανση. Το Ν εφαρμόζεται στα ελαιόδεντρα με διάφορους τρόπους: Απευθείας εφαρμογή στο έδαφος ως διαλυτές στερεές ενώσεις, εφαρμογή οργανικής ύλης ή εφαρμογή υγρής ή διαλυτής μορφής με λίπανση ή διαφυλλικούς ψεκασμούς. Όλες αυτές οι πρακτικές λίπανσης μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένα επίπεδα Ν του εδάφους, κυρίως με τη μορφή νιτρικών (NO3 -).

Το νιτρικό δεν απορροφάται στη στερεά φάση του εδάφους, μεταφέρεται εύκολα κάτω από τη ζώνη της ρίζας και γίνεται ρύπος των υπόγειων υδάτων όταν δεν προσλαμβάνεται από τα φυτά [9]. Το μη καταναλωμένο Ν μπορεί επίσης να μετατραπεί σε οξείδιο του αζώτου (N2O), ένα αέριο του θερμοκηπίου. Πρέπει να επιτευχθεί βελτιστοποίηση για να εξισορροπηθεί η επαρκής παροχή Ν στα δέντρα με ελάχιστους κινδύνους ρύπανσης. Οι Vilarrasa-Nogué et al. έδειξε ότι όταν το Ν τροφοδοτήθηκε στο έδαφος με το σχετικά χαμηλό ρυθμό των 100 kg ha ,η εκπομπή N2O στην ατμόσφαιρα ήταν αρνητική στις περισσότερες περιπτώσεις. Σε ένα πείραμα 6 ετών που περιγράφεται από τους Haberman et al. [14], λαμβάνονταν δείγματα εδάφους δύο φορές το χρόνο: Την άνοιξη, στο τέλος της περιόδου των βροχών πριν από την έναρξη της λίπανσης και το φθινόπωρο, μετά το τέλος της εφαρμογής λιπάσματος πριν από τις πρώτες βροχές. Οι συγκεντρώσεις εδάφους N-NO3 σε κορεσμένα εκχυλίσματα πάστας , υποδεικνύον ότι στους χαμηλούς ρυθμούς εφαρμογής Ν, καταναλώθηκε σχεδόν όλο το εφαρμοζόμενο Ν και η ποσότητα που εκπλύθηκε ήταν ελάχιστη. Ωστόσο, κάτω από υψηλούς ρυθμούς εφαρμογής, μεγάλες ποσότητες Ν εκπλύθηκαν κάτω από τη ζώνη της ρίζας.

Η χρήση αναστολέων νιτροποίησης έχει προταθεί για τη μείωση τόσο της έκπλυσης όσο και της απελευθέρωσης του Ν στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση είναι συζητήσιμη καθώς οι αναστολείς νιτροποίησης μπορεί να αυξήσουν την εξάτμιση της αμμωνίας και, στη συνέχεια, την εκπομπή N2O. Επισης τα υλικα που χρησιμοποιουνται για την κοκκοποιηση αυτων των λιπασματων, συμφωνα μεμ μελετες, μπορουν να προκαλεσουν νεκρωση των μικροοργανισμων και χρειαζεται περισσοτερο μελετη πανω στο θέμα αυτο.

Η καλυτερα απορροφησημη πηγη αζωτου και διαφυλλικα και απο το εδαφος ειναι η ουρικη μορφη. Ολες οι αλλες μορφες ξεπλενονται πολύ ευκολα.

Κουρουκεχαγιας Λαζαρος - Γεωπονος

Nutrition specialist. Greece. komotini 2531083288

πηγη:

Gilat Research Center, Agricultural Research Organization, Gilat 85280, Ισραήλ